photo Schip.gif
 photo Bird1wBMP.gif
 photo Bird1wfBMP.gif
Ga naar de inhoud

Hoofdmenu:

Gabonkust

KUSTREIS

Wederom kennis gemaakt met het kombuis personeel. Ik was vanaf deze reis gepromoveerd tot koksmaat/bakker. Dat hield in dat ik alleen nog met de kok in de kombuis stond. Hofmeester Willem van Steen hoorde ons door de eetlift praten en kwam kennismaken. Hij legde ons de regels uit en liet meteen een doos bier aanrukken. Dat hoorde er ook bij zei hij er grijnzend bij. We hebben de doos bier gezellig pratend leeg gemaakt. Hij ging weer naar boven, belde de kombuis en sprak de gedenkwaardige woorden: "of ken dat niet?" De hele reis is dat de stopzin geworden achter bijna elk verhaal.

Amsterdam Passage 1968

Amsterdam Passage

Na een avondje stappen in Hamburg hadden we een Duitser meegenomen die mee wilde varen naar Bremerhaven. Hij werd in de hut van een bediende ondergebracht. De bediende bij de kok. De wacht die moest porren had het niet meer toen hij een hem onbekend gezicht onder de dekens tevoorschijn zag komen dat zei: Was? De kok werd wakker met de sok van de bediende onder zijn neus. Van een kustreis hield je meestal minder over dan je aan gage opstreek. De dozen bier stapelden zich op aan dek omdat je niets over de muur mocht gooien. Het werd een wedstrijdje tussen de bemanning en de civiele dienst wie de hoogste stapel had. Wij hebben gewonnen.

Bremerhaven

Bremerhaven

In de haven van Oslo keek ik uit de patrijspoort en zag een meisje over de kade lopen. Ik ging vragen wat zij zocht en nodigde haar uit in de kombuis. Er kwam nog een meisje aanlopen en we hebben ze beide op twee omgekeerde 50 liter pannen gezet. De kok ging zich als een bezetene uitsloven en gooide lepels en pannetjes over zijn schouder richting break. De hofmeester hoorde de meisjes lachen en snelde richting kombuis om te kijken wat er allemaal aan de hand was. Hij vroeg of ze wat wilden drinken en daar zeiden ze geen nee tegen.

Oslo

Oslo

Aldus werden er drankjes en een doos bier aangerukt. De hofmeester nodigde ze uit voor een feestje aan boord die avond. Dat gebeurde en in de hut van de kok hebben we het erg gezellig gemaakt. Eén van de meisjes kwam oorspronkelijk uit Amsterdam en sprak een beetje Nederlands. Ik had een leuke conversatie met haar en toen het laat werd vroeg ze of ze mocht blijven slapen. De ander zou bij de kok overnachten. Midden in de nacht werden we wakker door gebonk op de deur. Ze was uit de hut van de kok gevlucht, ik liet haar binnen en deed de deur op slot.

Oslo

Oslo

De kok kwam er aan en riep als ik de deur niet open deed hij de deur zou intrappen. Dat deed hij dan ook. De deur lag geheel uit zijn sponningen en het meisje vluchtte vervolgens naar boven naar de hofmeester.  Die heeft zich toen over haar ontfermt. Ik heb de deur weer in zijn scharnieren gehangen en samen met die Amsterdamse het slot per onderdeeltje op bed uit elkaar gehaald. Zij hield volgorde bij en ik kon het slot weer geheel functionerend in elkaar zetten. Ik was inmiddels behoorlijk boos geworden dat ik daarna ook de deur van de kok heb ingetrapt.

Oslo

Oslo

Hiervoor moest ik eerst de sleutel aan hem vragen want het bleek anders niet te lukken. De kok heeft de deur daarna losjes in zijn hengsels gehangen en is erachter in slaap gevallen. Tegen de ochtend werden we weer wakker door een hoop kabaal. Er was een derde vrouw aan boord gekomen die had gehoord dat er een feestje aan boord werd gegeven. De wacht had haar naar de hut van de kok gebracht en op de deur geklopt, met als gevolg dat de deur langzaam naar binnenviel en op de knetter van de kok terecht was gekomen.

Oslo

Oslo

Hier weer helemaal van bij gekomen gingen we terug naar Amsterdam. We zouden er een poosje blijven en wat een geluk. Ik mocht de wal op om bij de bakker om de hoek het brood te halen dus hoefde ik er niet zo vroeg uit. Om de beurt zouden de kok en ik voor het avondeten zorgen. Toen hij een keer laat in de middag vanuit de kroeg naar boord was gegaan vertelde hij dat hij het fornuis wat extra had opgestookt door vet op de platen te smeren waardoor het eten wat sneller aan de kook raakte. Of dat kan weet ik niet maar we hebben er die week een geweldige tijd gehad.

Amsterdam Gerzon 1968

Amsterdam Gerzon

Er was een bediende aan boord die zelf zijn foto's kon ontwikkelen. De Gabonkust zou nog één reis maken en daarna aan derden worden verkocht. Niemand stoorde zich er dus aan dat we een beetje onvoorzichtig met het interieur zijn omgegaan. Ik werd een keer wakker met een deur op mijn tokus die de wacht uit zijn hengsels gelicht en voor de lol voorzichtig op mij had neergelegd omdat ik niet direct wakker wilde worden.

Aan Boord

De hofmeester smeet zijn lege bierflesjes kapot in de prullenbak zodat er meer in kon. Het verzoek om in zijn hut een klein stortkokertje te monteren was door de Maatschappij helaas nooit ingewilligd. Hij liep meestal rond in een overall met scheuren op zijn zitvlak en een vechtpet op zijn hoofd met dobbers en haken. Hij was zo gek als een deur maar ik ben nooit een betere tegengekomen. Hij vertelde dat Liz Taylor op de bank in zijn hut had gezeten toen die ergens op locatie was om te filmen. Dat bleek de film "de Comedians" te zijn waarvan ik verder op de scene heb opgenomen waarin de Gabonkust voorkomt. Na deze reis zou de hofmeester gaan trouwen met een Ierse. Vele jaren later hoorde ik dat hij met zijn vrouw en twee kinderen in Ierland bij een auto-ongeluk was omgekomen.

GROTE REIS

London

Londen

Dit zou mijn laatste reis worden, alleen wist ik dat toen nog niet. Ik had inmiddels verkering gekregen met Elly uit Overdinkel. Na de reis met de Banggai kwam, na drie dagen thuis te zijn geweest, de handlanger naar mijn woonplaats om te vragen of ik mee wilde gaan naar Enschede waar het carnaval was. Na de kustreis gingen we naar Londen. Picadilly circus. Grote pullen met dood bier en limies aan de bar. De bars sloten toen al rond 11 uur omdat anders Jan de Arbeider niet op tijd uit zijn nest zou komen om voor dag en dauw te gaan werken.

Georgetown

Georgetown

Met de Banggai was ik eerder in Georgetown geweest. Ik had daar vroegtijdig afscheid moeten nemen van Lynette Harper in de veronderstelling dat we vier uur 's nachts zouden vertrekken. Nu zou ik een herkansing kunnen krijgen. Ik had geld en vrije tijd gespaard voor een spannende tijd. In de betreffende bar aangekomen werd mij verteld dat Lynette inmiddels was overleden aan een buikziekte. Ik wilde aanvankelijk niet geloven dat dit waar was en liet mij door een taxi chauffeur brengen naar een adres waar volgens hem Lynette zou vertoeven.

Georgetown

Georgetown

Helaas kreeg ik ook hier hetzelfde verhaal te horen. Met veel tijd en geld op zak heb ik toen maar elke cocktail geproefd die voorhanden was. Pas na ettelijke exotische cocktails bleef ik hangen bij gin-tonic. De volgende dag sprak ik af met matroos Rob van der Belt uit Nijmegen om te gaan stappen. Ik ging alvast vooruit want hij moest nog dienst doen en zou later komen. Toen hij de bar binnenstapte vroeg hij hoeveel cocktails ik naar binnen had gewerkt en liet hetzelfde aantal aan screwdrivers voor zich neerzetten.

Georgetown

Georgetown

Hij dronk ze allemaal achter elkaar leeg met de woorden 'zo nu ben ik op jouw niveau'. Hij vertelde dat hij de jongens van de douane een doos bier had bezorgd en dat we eventueel vrouwelijk bezoek zonder problemen mee zouden kunnen nemen. Op de weg terug met bezoek bleek hij inderdaad gelijk te krijgen. De jongens van de douane waren al half kachel en wij besloten ze nog een tweede doos te bezorgen. De volgende dag spraken we af om met de dames naar een zwembad te gaan. Het is er reuze gezellig geweest maar dat kon het gemis aan Lynette niet goed maken.







Goodbye

De hofmeester had opgemerkt dat je beter een goede koksmaat kon zijn dan een slechte koksmaat/bakker. Dat was voor mij het sein om er mee te kappen. Als laatste nog wezen stappen in een disco in Glasgow. Rob van der Belt beweerde dat hij er ooit de hele tent had leeg geslagen. Dat bleek waar te zijn. Er gingen een paar leuke burgermeisjes mee naar boord en we spraken de volgende dag af om naar een straat met het huisnummer 61 te gaan. Aldaar aangekomen bleek dat nummer niet te bestaan. Waren wij even mooi in de maling genomen.

Glasgow

Glasgow

Afgehaald door moeder en vriendin Elly. Hut en kombuis laten zien. Hofmeester riep mij bij zich om die nacht alleen aan boord te blijven als kapitein, stuurman en hofmeester tegelijk. De Gabonkust was namelijk verkocht en er moest iemand op het schip blijven passen. Na mijn slechte ervaring met deze hofmeester heb ik het aanbod afgewezen. Heb nog even de kombuis netjes opgeruimd en ben met moeder en vriendin op weg naar huis gegaan. Later bleek dat ik in die2 jaar vierhonderd gulden aan pensioen had opgebouwd wat ik maar heb afgekocht.

Amsterdam 1969

Amsterdam

Later heb ik Rob nog proberen te bellen in Nijmegen en hoorde ik dat hij er niet meer woonde en tijdens een reis zijn been was verloren. Van een oud-collega die bij het ongeluk aanwezig was geweest hoorde ik dat hij bij een winch in een tros was gestapt en is meegetrokken en dat de maatschappij had beloofd hem aan een walbaan te helpen maar die belofte bleek later niet te zijn nagekomen. Van een andere oud-collega hoorde ik het volgende: In 1976 werkte ik in het voormalige Huis van Bewaring, aan het Kleine Gartmanplantsoen in Amsterdam. Als zodanig, ontmoette ik daar Rob. Hij was bij ons gedetineerd. Omdat ik over de voorgeschiedenis van hem beschikte en dus las over, onder andere, z’n arbeidsverleden, wilde ik dolgraag kennis met hem maken. Ik trof een zeer verwaarloosde man, die zich op krukken voortbewoog en ernstig verslaafd aan alcohol en drugs.

Een man ook, die niet meer in staat was z’n eigen hulpvraag te formuleren. Zelden was ik zo begaan met iemand, die aan mijn zorg werd toevertrouwd. Ik heb mij niet bekend gemaakt als oud-collega. Zonder dat ie het wist, heb ik wel heel veel voor hem kunnen betekenen. In de zin van het ‘veraangenamen’ van z’n detentie. Soms worden gedetineerden, in het kader van een re-socialisatie plan, na hun detentie gevolgd. Rob zijn we uit het oog verloren, omdat hij zich onttrok aan elke vorm van nazorg. We hebben ‘m leren kennen als iemand met een sombere prognose. Met andere woorden; hij was bij ons suïcidaal en de kans dat hij nog in leven is, acht ik zeer gering!

Belevenissen van een koksmaat op zee
Terug naar de inhoud | Terug naar het hoofdmenu